Toen ik mijn vorige blog voor jullie schreef, stond ik op het punt om naar Beijing te vertrekken voor de Olympische Spelen. Inmiddels zijn we zo’n anderhalve maand verder. Om te stellen dat er in die periode nogal wat is gebeurd, is wel een understatement. In mijn sport, skeleton, heb ik een bronzen medaille weten te behalen. Een unieke medaille: één met een verhaal en ook één die ervoor heeft gezorgd dat er in de afgelopen weken veel op me af is gekomen. Ik probeer er zoveel mogelijk van te genieten.
Favoriet voor de gouden medaille
Eerst maar even terug naar de weken voorafgaand aan de Olympische Spelen. Daarin werd ik in Nederland vaak bestempeld als favoriet voor het goud. Dat kwam door mijn eindzege in de World Cup en doordat ik Europees kampioene werd. Wie de sport echter het hele seizoen, en ook andere seizoenen, had gevolgd wist wel dat het helemaal niet zo’n optelsom was. Sterker nog: er waren dit jaar zoveel meiden die tijdens een World Cup wedstrijd op het podium eindigden, dat er in mijn ogen ruim tien favorieten waren voor het goud. Daar was ik er weliswaar één van, maar zeker niet de topfavoriet.
Ik heb veel uit moeten leggen dat skeleton een ervaringssport is. Hoe vaker je een afdaling kunt doen, hoe beter. Dit zag je bijvoorbeeld terug in het feit dat de Chinese vrouwen het, met name in de eerste heat, goed deden in Beijing. Zij doen in het World Cup circuit niet van tevoren mee, maar hadden op deze baan misschien wel tien keer zoveel afdalingen kunnen doen als de andere deelnemers. Je zag daarna echter ook, dat waar de andere vrouwen zichzelf al snel flink verbeterden, dit bij hen niet het geval was. Dan komt ook de ervaring en de druk erbij kijken.
De weken voorafgaand aan de olympische wedstrijd werd ik in Nederland vaak bestempeld als favoriet voor het goud.
Ontvangst van de bronzen medaille
Tijdens de Olympische Spelen had ik niet de beste eerste afdaling, maar in de drie heats erna, wist ik me steeds naar voren te werken. En toen stond ik plots met een medaille om mijn nek. Want zo plots was het bijna letterlijk. Nadat ik in de afsluitende run van de vierde plaats naar de derde steeg, werden we vrijwel direct naar het erepodium gedirigeerd. Toen ging het snel. De huldiging, een heleboel interviews bij de baan en vervolgens nog meer interviews op mijn hotelkamer. Ik denk dat ik pas rond half drie in mijn bed lag. Al kwam er van slapen niet heel veel.
Deze medaille was uniek. Nooit eerder werd er door iemand in Nederland een medaille behaald op de bobbaan. Daar was ik me al bewust van, want dit was ook het geval als het ging om skeleton en het behalen van een World Cup zege, de eindwinst in het klassement en de Europese titel. Ook wist ik dat Nicolien Sauerbreij tot nu toe de enige Nederlandse was die een medaille wist te behalen op een niet-schaatsonderdeel. Waar ik me echter een stuk minder bewust van was, was de impact die mijn medaille zou hebben en wat er op me af zou komen.
Deze medaille was uniek. Nooit eerder werd er door iemand in Nederland een medaille behaald op de bobbaan.
Hectische weken na de Olympische Spelen
De afgelopen weken ben ik van het één naar het ander gegaan. Dit begon al met een heleboel interviews direct na de wedstrijd. Wat ik daarbij niet wist, is dat mijn ouders en zussen met een boel bekenden in de Van der Knaaphal in Ede naar de wedstrijd hadden gekeken. Er was toen ook veel media-aandacht voor hen. Toen ik vervolgens weer in Nederland aankwam, stonden de cameraploegen ook daar alweer te wachten.
In mijn woonplaats Ede werd ik ’s avonds laat onthaald door familie en vrienden. Ik ben aan tafel aangeschoven bij Studio Peking, Beau (ditmaal door Humberto Tan gepresenteerd) en Koffietijd. Ook heb ik meerdere radio-interviews gedaan en ben ik nog een aantal andere verplichtingen ondergaan. Misschien wel het meest speciale was dat de medaillewinnaars bij de koning en koningin op bezoek gingen. Het zijn al die dingen samen, die dit toch een extra bijzondere ervaring maken.
Planning voor de toekomst
De komende tijd zit het er nog niet op. Ik heb nog even wat rust van mijn trainingen, al gaan die straks ook weer beginnen. Er staan ook weer leuke dingen gepland. Zo ga ik meerdere presentaties geven, waarbij ik zal vertellen over mijn olympische ervaringen. Dat zijn ook weer dingen die ik leuk vind om te doen, omdat ik het leuk vind om mensen deelgenoot te maken van wat ik heb meegemaakt. En daarna? Dan begint mijn voorbereiding op het volgende seizoen ook alweer. Al denk ik dat ik toch nog wel geregeld herinnerd zal worden aan mijn unieke medaille. En anders kijk er zelf nog wel eens naar, want ik denk met veel plezier terug naar een mooi moment. Een mooi moment waar we samen veel tijd en energie in hebben gestoken.
Abonneer op de nieuwsbrief en blijf op de hoogte van de prestaties van onze ambassadors. Abonneren kan via het inschrijfformulier helemaal onderaan de pagina 👇
