Natuurijs in Friesland
Van jongs af aan kreeg ik te horen hoe fantastisch het schaatsen op natuurijs is. Met de belofte om een keer de Molentocht in Zuid-Holland te schaatsen ging ik op mijn zesde op schaatsles bij schaatsvereniging Lansingerland. Helaas duurde het nog tot mijn dertiende tot ik voor het eerst op natuurijs kon staan. Dit was voor het Nederlands kampioenschap kortebaan in Friesland. In Rotterdam, waar ik opgegroeid ben, was het tot dan toe nooit koud genoeg geweest om te kunnen schaatsen op natuurijs. Vele winters daarvoor vroor het altijd alleen in het noorden van Nederland en was ik stik jaloers op die Friezen die wel vaak het natuurijs op konden.
Kortebaanwedstrijden op natuurijs
Persoonlijk vind ik kortebanen het mooiste wat er is, heerlijk om een poging tot supersprinten te doen en naar de finish te harken. Kortebaanwedstrijden zijn schaatswedstrijden die, wanneer er geen ijs met de vereiste lengte ligt, verreden worden als er bijvoorbeeld natuurijs ligt. Deze afstanden variëren tussen de 160 en 140 meter. Een standaard ijsbaan is 400 meter lang. Het is een afvalrace die uit meerder rondes bestaat. De eerste ronde doen 24 schaatsers mee dan de volgende ronde 16, dan 8 en in de laatste ronde rijden de 4 snelste drie ritten tegen elkaar. Als je drie ritten wint dan heb je automatisch gewonnen en anders gaat het op tijd. Na de kortebaanwedstrijd wordt er dan ook altijd heerlijk veel chocolademelk gedronken en genoten van de dag schaatsen op natuurijs.
Verder heb ik eigenlijk weinig ervaring met natuurijs. Af en toe is er midden in het schaatsseizoen natuurijs maar dan sla ik het vaak over omdat het schaatsen op natuurijs invloed kan hebben op je techniek. Daarnaast is de kans op hard vallen best aanwezig.
We werden beloond met een prachtige ijsvlakte en een mooie zonsopkomst. Het ijs was nog vrij nieuw en het kraakte behoorlijk als je er overheen reed.
Vorig jaar had ik echter een minder goed schaatsseizoen en besloot ik het er dus lekker van te nemen op het natuurijs. Met een groepje schaatsers uit Heerenveen stonden we vroeg op. Om als een van de eerste op het ijs te staan bij de Belterwijde, een meer in de Kop van Overijssel. We werden beloond met een prachtige ijsvlakte en een mooie zonsopkomst. Het ijs was nog vrij nieuw en het kraakte behoorlijk als je er overheen reed, een eng maar ook mooi geluid. Het kraken van het ijs en de slagen van je ijzers. Ik heb toen met volle teugen genoten van de in totaal twee dagen op het natuurijs, daarna was het weer over met de pret.
Tips voor schaatsen op natuurijs
Ik heb wel erg veel geleerd tijdens mijn kennismaking met natuurijs. Enkelen dingen die ik heb geleerd waren dat je nooit in je eentje moet gaan schaatsen op natuurijs. Ten eerste is dat lang niet zo leuk en ten tweede kan het ook gevaarlijk zijn.
Zelf heb ik totaal geen verstand van ijsdiktes dus voor mij is het belangrijk om iemand mee te hebben die de weg er wel mee weet. Ook is het handig om altijd kniebeschermers aan te doen, ijs is keihard en als je een scheur over het hoofd ziet kan je hard vallen.
Op natuurijs gebruik ik altijd oude schaatsen, de kans dat je over een steentje rijdt en je ijzers kapot maakt is aanwezig. Ook al gebruik ik oudere ijzers het is ook belangrijk om hoezen voor je ijzers mee te nemen. Je weet maar nooit wanneer je een stukje moet klunen. Op je knieën kan je natuurlijk ook een heel eind komen maar comfortabel is anders. Ook is het belangrijk om voor een paar ijsprikkers te zorgen mocht je onverhoopt toch in een wak terecht komen. Met ijsprikker kan je er weer makkelijker uit klauteren.
En als je dan heerlijk alle sloten in de weide omtrek bekeken hebt dan is het tijd voor warme chocolademelk met slagroom. Omdat op dat moment je voeten er waarschijnlijk bijna af vriezen zou ik een paar lekkere dikke sokken of sloffen meenemen om je voeten mee te verwennen.
De Elfstedentocht
Natuurlijk als je het over natuurijs hebt, dan denk je direct aan de Elfstedentocht. Toen ik jaren geleden nog in Rotterdam woonde interesseerde die hele tocht mij eigenlijk geen bal. Het leek mij om het op z’n Rotterdams te zeggen een pleuris eind schaatsen en dan krijg je ook nog teffus kouwe pote. Maar nu ik al een tijdje in Friesland woon begin ik het serieus te overwegen om mee te schaatsen als de tocht weer eens gereden kan worden. Al heb ik niet de ambitie om als eerste de Bonkevaart op te komen, in dit geval vind ik dat meedoen belangrijker is dan winnen.
Hopelijk is er snel weer natuurijs want ik heb er enorm van genoten vorig jaar.
Abonneer op de nieuwsbrief en blijf op de hoogte van de prestaties van onze ambassadors. Abonneren kan via het inschrijfformulier helemaal onderaan de pagina 👇