In the picture richting de Olympische Spelen

Kwalificatie voor de Olympische Spelen 

Over een paar dagen gaat mijn seizoen echt beginnen. Dan staat de eerste wereldbekerwedstrijd van het seizoen op het programma en dat is tevens de eerste kwalificatiewedstrijd voor de Olympische Spelen. Voor het schaatsen is er bijvoorbeeld een olympisch kwalificatietoernooi tussen kerst en oud en nieuw. Zo heeft elke sport zijn eigen kwalificatie. Voor mij zijn dat acht wereldbekers in de komende negen weken. Daar moet ik me plaatsen voor de Olympische Spelen door in de top 12 van de wereldranglijst te staan, of twee keer een top 8 klassering te behalen in een World Cup en dan in de top 25 te staan. Het is dus zaak dat ik het in alle wedstrijden goed doe en dat terwijl ik dit jaar extra in de picture richting de Olympische Spelen sta.

Afgelopen seizoen was ik derde op de wereldranglijst, dus dat geeft wel vertrouwen voor het komende seizoen en laat zien dat kwalificatie mogelijk is. Maar, zoals je bij veel wintersporten ziet, is het altijd even afwachten hoe je ervoor staat omdat je ruim een half jaar geen wedstrijden hebt gehad. Zo’n eerste wedstrijd is dus altijd even spannend. Ook is het anders dan vorig jaar, omdat het nu gaat om meer dan ‘gewoon’ een wereldbeker. Ik heb er echter alle vertrouwen in dat het goed gaat komen.

Media-aandacht tijdens de Olympische Spelen  

Een olympisch seizoen brengt echter ook weer andere dingen met zich mee. Een groot onderdeel daarvan is de media-aandacht, al nam die vorig jaar ook al toe door mijn goede prestaties. Ik doe een sport die niet zo heel veel ‘in the picture’ staat op het moment dat er geen Spelen zijn. Nu de Olympische Spelen er dit jaar wel zijn, is er wel veel meer aandacht. Zo heb ik de laatste tijd al redelijk veel interviews gedaan, bijvoorbeeld toen ik in China was. Ten eerste wilden mensen weten hoe het nu in China was in verband met corona, en ten tweede wilden ze weten wat ik van de olympische baan vond. Dat is hartstikke leuk.  

In de tijd dat ik thuis in Nederland was heb ik ook wat interviews gedaan. Op de baan, tijdens de wereldbekers, zal de media-aandacht wel meevallen verwacht ik. Skeleton is geen gigantisch grote sport, dus ik verwacht niet dat de NOS plots bij alle wereldbekerwedstrijden aanwezig zal zijn. Er zullen wel steeds wedstrijdverslagen op het nieuws terug te lezen zijn, en dat is wel een beetje gek. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de verslagen zelf niet meteen lees, dat doe ik altijd pas na het seizoen.

Tijdens het seizoen doe ik lekker mijn eigen ding en probeer ik me niet te veel te bemoeien met wat er in de media speelt. Ik wil gewoon niet dat het invloed heeft op wat ik doe. Uiteindelijk gaat het erom dat ik mijn eigen ding doe en aan mijn eigen proces vasthoud. Of de media nu vindt of ik het wel of niet goed heb gedaan, maakt voor mij niet zoveel uit. Het is belangrijker wat mijn team en ik vinden. 

In de picture als sportster  

Mijn moeder verzamelt alle krantenartikelen. Ze heeft een map met alle artikelen erin, dat is heel leuk. Het is inmiddels een aardige stapel geworden. Ik vind het wel heel fijn dat er zoveel media-aandacht is voor de sport. Skeleton is een onbekende sport, dus vanuit die optiek vind ik het heel mooi dat het in de krant komt. Ik hoop dat dit positief bijdraagt aan de sport en er meer mensen zijn die skeleton willen gaan doen, want het is gewoon een ontzettend leuke sport. Ik hoop echt dat er de komende jaren mensen bijkomen, zodat wanneer ik stop, ik ook daadwerkelijk opvolging heb. Mocht je dit lezen en interesse hebben, meld je dus aan, haha. 

In aanloop naar mijn eerste Spelen in 2018 nam de media-aandacht ook toe. Wat er nu wel echt veranderd is ten opzichte van de afgelopen jaren, is dat ik merk dat ik rond de baan ook meer in de gaten gehouden wordt, door mijn goede seizoen vorige winter. Veel van onze technische sessies worden ondersteund door video’s die we maken. Het is wel grappig, want vorig jaar, en ook in China, zag je coaches van verschillende landen op onze video staan, die ook allemaal mij aan het filmen waren. Het is toch een beetje bij elkaar afkijken wat dat betreft. Ik merk dus wel, omdat het vorig jaar zo goed ging en ook omdat ik in China heel hoge snelheden heb behaald, dat ik meer in de gaten gehouden word. Iedereen probeert van mij ook weer te leren. Dat is wel typisch. 

Focus op eigen presteren 

Vorig jaar was die aandacht van anderen even wennen, maar het is uiteindelijk hetzelfde idee als met de aandacht van de media: wij zijn als team bezig met ons proces en laten wat de anderen doen maar bij de anderen liggen. Ik denk dat we goed bezig zijn en dat is het belangrijkste. De kunst is om je niet te veel af te laten leiden en niet te veel te denken ‘oh, maar die …’. Trainingen voorspellen niet heel veel bij ons, want je ziet dat het in de wedstrijden toch heel anders uit kan pakken dan in de training. Ik kan alleen maar mijn best doen om te zorgen dat ik zo goed mogelijk voorbereid ben. 

Ik vind wedstrijden hartstikke leuk om te doen en geniet ervan. Daarbij heb ik wel wat last van zenuwen, maar dat is vooral gezonde spanning. Ook dan ben ik niet bezig met wat anderen doen. Ik luister vaak naar de eerste tijd om te weten hoe het ijs erbij staat. Vaak kan je daaruit wel een beetje afleiden hoe langzaam of snel het ijs is, als je weet waar iemand staat. Maar ik hecht er niet te veel waarde aan, want het is maar net hoe het ijs op die dag is en dat merk ik na de eerste run wel. En zo sta ik er de rest van het seizoen ook in. Het gaat erom wat ik zelf doe en ik kijk ernaar uit om me daar weer meer op te focussen.