Competitie om gretig te blijven?!
Van jongs af aan ben ik gewend om bijna het hele jaar door in competitie te zijn. Wanneer het schaatsseizoen zijn einde naderde, stond het wielerseizoen alweer voor de deur. Een weekje rust tussendoor en dan hop, de fiets weer op! Heerlijk vind ik het om elke keer weer toe te werken naar de volgende wedstrijd. Ik ben een racemonster, en heb competitie nodig om gretig te blijven. Tenminste, dat dacht ik altijd.
Een leerzaam jaar
Dit jaar ontbrak die competitie grotendeels. Vanaf maart tot juli lag het wedstrijdseizoen stil, en ook daarna waren voor mij de wedstrijden schaars. Dat betekende dus veel trainen, zonder te weten of en wanneer we weer zouden gaan koersen. Wat ik altijd dacht, is dat ik het fietsen dan snel saai zou gaan vinden. Dit jaar heb ben ik erachter gekomen dat ik fietsen ook zonder competitie eigenlijk best leuk vind, een leerzaam jaar dus!
Dat is één van de dingen die ik zo leuk vind aan topsport; altijd bezig zijn om jezelf te verbeteren.
Al snel bedacht ik me dat blijven trainen voor de volgende koers geen zin had. Elke keer als er dan weer een koers zou worden afgelast, frustreert dat alleen maar extra. Wat ik in mijn schaatstijd leerde en nu goed van pas kwam, is het bezig zijn met je eigen proces. Dat is één van de dingen die ik zo leuk vind aan topsport; altijd bezig zijn om jezelf te verbeteren. Dat zorgt ervoor dat ik elke training weer het maximale eruit wil halen.
Wat de rest doet kun je niet beïnvloeden, wat je zelf doet wel. Tuurlijk is het uiteindelijke doel om wedstrijden winnen, maar in een jaar als deze geeft het wel houvast om doelen te kunnen blijven stellen. Ook al is het maar een klein doel, bijvoorbeeld een gemiddelde cadans van 100 halen tijdens een ritje, je komt toch met een voldaan gevoel thuis als je het hebt gehaald.
Van korte termijn naar lange termijn denken
Waar ik normaal snel op de korte termijn denk, namelijk aan de eerstvolgende wedstrijd die op de planning staat, had ik nu de ruimte om te werken aan verbeterpunten die op de lange termijn van pas komen. Zo kon ik bijvoorbeeld extra aandacht besteden aan mijn krachtprogramma’s in de sportschool. Tijdens het wedstrijdseizoen is dit een stuk lastiger, omdat ik liever niet vlak voor een belangrijke wedstrijd een zware krachttraining doe. Dit was dus het ideale moment om daarin te investeren.
Tijd om bij te sturen
Ook op de fiets kon ik werken aan dingen waar je normaal de tijd niet voor hebt of neemt. Ik richtte mijn trainingen wat anders in of was juist meer bezig met wat technische aanpassingen, om te kijken hoe ik daarop reageerde. Als iets niet werkte, was er namelijk tijd genoeg om bij te sturen. Daarnaast was het ook minder van belang als ik eens een slechte dag had. Normaal denk ik dan direct aan de koers die dat weekend op het programma staat, nu haalde ik mijn schouders op; morgen weer een nieuwe dag. Dit maakt 2020 een leerzaam jaar.
Hoewel 2020 uiteindelijk zeker geen verloren jaar is geweest, hoop ik dat we snel weer terug kunnen naar een ‘normale’ wereld. Een wereld waarin het weer gaat over leuke dingen, waarin we weer kunnen gaan en staan waar we willen. En een wereld waarin ik weer kan doen wat ik het allerleukste vind; koersen!
Ik wens jullie allemaal veilige & fijne feestdagen toe, en wens iedereen het beste voor 2021!
