Een jaar met twee gezichten

Een jaar met twee gezichten

Het einde van het jaar nadert en de feestdagen staan voor de deur. Dat het een bijzonder jaar is geweest, dat kan niemand ontkennen. En voor mij is het jaar niet alleen door de coronamaatregelen een jaar met twee gezichten geworden. Ook door mijn sport, skeleton. Want waar ik de vorige winter te kampen had met een lastige blessure, had dit seizoen voor mij niet beter kunnen beginnen. Een maand geleden pakte ik bij de opening van het wereldbekerseizoen een zilveren medaille. ‘Pas’ de tweede uit mijn carrière. In de drie wedstrijden die daarna nog volgden heb ik er nog eens drie gepakt. Kortom; dit is een heel mooi uitgangspunt met het olympische seizoen van volgend jaar.

De weg naar de Olympische Spelen 2022

Want hoe zit dat precies? Ik neem jullie graag mee in mijn weg richting, hopelijk, deelname aan de Olympische Spelen van 2022 in Beijing. Die weg begon eigenlijk bij mijn deelname aan de vorige Spelen in Korea. Sinds ik daarvan terug ben is het mijn doel om over ongeveer een jaar en twee maanden van nu mijn prestatie van de vorige Olympische Spelen te verbeteren. Het liefst door een gouden medaille mee naar huis te nemen. Wat ik daarvoor moet doen is allereerst natuurlijk beter worden, want je wordt niet zomaar olympisch kampioen.

Ieder jaar is het ook weer mijn doel om mezelf te verbeteren en tot nu toe gaat dat hartstikke goed. Het sleeën gaat steeds beter en de start is, nadat ik vorig seizoen door een scheurtje in mijn quadriceps niet vol kon sprinten, weer zoals die zijn moet. Mede daardoor heb ik nu een aantal goede resultaten neergezet. Wat dat betreft lig ik weer op schema. De kwalificatie laat echter nog even op zich wachten, want die begint niet voor het najaar van 2021. Dat duurt dus nog even, maar de voortekenen dat dat geen probleem gaat zijn, die zijn er nu wel, na de afgelopen vier wereldbekerwedstrijden.

Vier podiumplekken op rij

Het eerste deel van het seizoen 2020/2021 zit erop en ik sta er heel goed voor. Internationaal sta ik nu tweede in het wereldbekerklassement, na die vier podiumplekken op rij. Dat is voor mij een unieke prestatie. Beter dan dit had ik het ook echt niet kunnen verwachtten, zo aan het begin van het seizoen, na de blessure van vorige winter. Daarbij is dit een mooi uitgangspunt richting de Olympische Spelen van Beijing. Helaas kan ik me dit seizoen nog niet kwalificeren.

Die kwalificatie begint pas in het najaar van 2021, bij de start van het olympische seizoen. Onze kwalificatie wordt gedaan op basis van de ranglijstpositie. De beste 25 atletes op de ranglijst mogen naar de Olympische Spelen in China. Zo is de regel vanuit de internationale bond IBSF en het IOC. Voor mij als Nederlandse is dat echter anders. In Nederland hebben we namelijk aanvullende eisen, die strenger zijn dan die top-25 positie. Dat wil zeggen dat ik me direct kan plaatsen als ik in de top-12 zit van de wereldbekerstand. Mocht dat om de één of andere reden niet lukken door pechgevallen, want door één slecht resultaat kun je al buiten die top-12 vallen, dan is er een soort escape clausule.

Die clausule is dat als ik één top-8 klassering neerzet en ik wel in de top-20 van de stand eindig, ik ook naar de Spelen mag. Dan hoor je volgens het NOC*NSF namelijk wel op olympisch niveau thuis, maar ben je door omstandigheden bij de beste 12 geëindigd. De plaatsingsperiode is daarbij dus van het najaar 2021 tot en met 16 januari 2022. Ik weet dus ook pas een week of drie voor de Spelen of ik daadwerkelijk naar China ga. Dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor alle skeleton atleten uit andere landen, omdat de kwalificatie in onze sport nu eenmaal zo in elkaar zit.

Het wordt dus nog even afwachten en ik ben momenteel dan ook vooral nog met dit seizoen bezig, al staat het seizoen door het verbeteren van mezelf en de slee ook zeker al in het teken van het volgende jaar. Voorlopig gaan we dit seizoen nog sleeën. Het is een jaar met twee gezichten maar als alles loopt zoals gepland, dan hebben we nu nog vier wereldbekerwedstrijden en het Wereld Kampioenschap om naartoe te werken. Het hangt allemaal een beetje af van wat er met Covid-19 gebeuren gaat.

De rest van het seizoen

Het doel voor de rest van het seizoen is om zoveel mogelijk deze vorm vast te houden en proberen te verbeteren op wat we nu al hebben laten zien. Dat geldt dan niet alleen op sportief vlak, op de start en het sleeën, maar ook met de slee zelf zijn we nog bezig en dingen aan het uitproberen. De komende wedstrijden zullen we ook tijdens de wedstrijden weer wat dingen gaan uittesten om te kijken wat wel en wat niet werkt, zodat we zo goed mogelijk voorbereid zijn op de kwalificatie volgend jaar. Samen met de hoofdcoach en sleebouwer, Kristan Bromley, zijn we daar druk mee bezig. Dat zal ook een beetje invloed hebben op de wedstrijdresultaten hier en daar, maar tot nu toe ging het elke keer goed. Het sleeën gaat heel goed, dus wat dat betreft ziet het er goed uit voor het nieuwe jaar.