Clássica San Sebastián
Als de Tour de France is afgelopen verslapt bij de meeste mensen hun interesse voor wielrennen. Zo niet bij mij. Een week nadat Egan Bernal zijn eerste Tour de France won was ik alweer in het Baskenland en wel in de mooie stad San Sebastián. Die Basken weten wel hoe ze van het leven moeten genieten! Ze hebben daar heerlijke tapas barretjes waar je je de hele dag kan volstoppen met allerlei Spaanse delicatessen. Na een dag eten en shoppen kun je ook af en toe een pauze inlassen. Een goede optie is om dan op het strand te gaan liggen met een cerveza in je hand. Maar dat was niet de reden van mijn bezoek. Want waarom was ik in San Sebastián?
Verzorger van Team Sunweb
Eens per jaar wordt hier de eendaagse klassieker Clássica San Sebastián gereden door de beste wielrenners ter wereld. In het Baskisch ook wel Donostiako Klasikoa genoemd. Ik werk sinds 2017, op freelancebasis, voor Team Sunweb als fysiotherapeut en verzorger. Dit weekend mocht ik mee naar één van de mooiste eendagswedstrijden van het seizoen.
Donderdagochtend 1 augustus: 7.00 uur…
… de wekker gaat. Ik pak mijn koffers die ik gisteren al ingepakt heb en dat is trouwens altijd redelijk eenvoudig. Ik leg mijn koffer geopend voor de kast met “sunweb 2019” kleding. Met één armbeweging schuif ik het zo m’n koffer in, klaar! Vanaf Groningen ga ik eerst met eigen vervoer naar Deventer waar ons hoofdkantoor en het wagenpark staat. Hier pak ik een team auto en stel de navigatie in op San Sebastian. Dan is het cruisecontrol aan en een fijn staaltje americana muziek tot ik in San Sebastián arriveer.
Vrijdag 2 augustus (dag voor de koers):
Om 11.00 kom ik samen met de rest van mijn collega’s aan in het hotel in Urnieta. Het team bestaat uit twee mechaniekers, drie verzorgers en een ploegleider.
In deze wedstrijd hebben wij twee auto’s en een Crafter, die gebruikt wordt als bus en truck, mee te nemen. Ter vergelijking met de Tour de France: 7 auto’s, bus, truck, crafter, cookcar.
Plannen maken
We maken met z’n allen deze dag een plan om alles voor te bereiden op de koers van morgen. Dat betekent: boodschappen doen, 60 bidonnen iso, 14 bidonnen iso pro plus, foodroom inrichten, voedingtasjes gereed maken, ricecakes maken, massages/behandelingen van de renners en uiteindelijk moeten we natuurlijk het belangrijkste niet vergeten. De renners moeten opgehaald worden van verschillende vliegvelden op uiteenlopende tijden.
Een foodroom is een kamer van een verzorger (in dit geval mijn kamer) waar een grote box wordt neergezet met allerlei snacks, wat de renners kunnen eten en drinken gedurende de dag naast de standaard eetmomenten.
Hierin zitten bijvoorbeeld: kruidkoek, rijstwafels, jam, pindakaas, melk, fruit, noten, muesli, havermout, gedroogd fruit etc.
Masseren, behandelen, masseren.
Om 16.30 starten we met het masseren en behandelen van de renners. Een van onze collega-verzorgers is ziek geworden en hierin nemen we geen risico dat hij een renner aansteekt. Daarom doen mijn collega Ben en ik alle massages en behandelingen, voor het detoniseren gebruik ik vaak de Booster Pro, zodat ik op specifieke plekken diep in het spierweefsel kan komen. We hebben het zo gepland dat ik de volgende renners behandel: Louis Vervaeke, Florian Stork en Marc Hirschi. En Ben de anderen: Nicholas Roche, Johannes Fröhlinger, Jan Bakelants. Chad Haga komt pas laat aan dus die slaat de behandeling over.
Ik hoor je denken “waar heb je het nou met zo’n renner over?”
Tafelpraat
Ik hoor je denken “waar heb je het nou met zo’n renner over?”. Wat er op de behandeltafel allemaal besproken wordt kan ik helaas niet met jullie delen i.v.m. privacy. Echter probeer ik geen gesprek te forceren, maar ik merk snel genoeg of iemand graag praat of niet. Met sommigen wissel ik twee woorden de gehele 45 minuten, dat zijn “hoi” en “geen dank, doei” en met anderen heb je gelijk een goeie klik en heb je het over elkaars leven. Over de koers hebben we het zelden, want na de finish zijn er al genoeg journalisten die hiernaar vragen.
Om 20.00 gaan we met z’n allen dineren en daarna drinken we er nog een aan de bar om vervolgens te gaan slapen.
Voeding tijdens de Clássica San Sebastián
Nog even terugkomend op de voeding tijdens een wedstrijd. In meerdaagse koersen wordt dit allemaal op de gram nauwkeurig afgewogen. Dat gaat als volgt:
De renners rijden een etappe en hebben voor op hun stuur een fietscomputer die alle variabelen meet van de koers maar ook van wat hij verbruikt heeft aan energie die dag (dat is vaak meer dan 6000kcal). Deze gegevens worden gelijk na de race, in de bus, ge-upload door de renners zelf en doorgestuurd naar de voedingsexpert op het hoofdkantoor. De voedingsexpert berekent hoeveel kcal en voedingsstoffen er per maaltijd en per renner verbruikt zijn en dus aangevuld moet worden. Deze gegevens stuurt de expert door naar de kok, die tijdens de koers aanwezig is, en maakt de maaltijd en weegt dit allemaal per individu af. Daarnaast kunnen de renners de laatste calorieën aanvullen door snacks te nemen van de foodroom.
Ook hierbij ligt een weegschaal zodat ze, bijvoorbeeld, precies kunnen wegen hoeveel pindakaas er op de rijstwafel moet.
Dit alles om tijdens ronde niet af te vallen, maar ook zeker niet aan te komen. Al het extra lichaamsgewicht kost extra inspanning om mee te nemen. Tegenwoordig wordt hier heel veel winst op gepakt t.o.v. het verleden en de concurrerende teams die hier geen aandacht aan besteden.
Ik rende als Churandy Martina met een koffer boven mn hoofd door het oude centrum van San Sebastian
Zaterdag 3 augustus; koersdag – Clássica San Sebastián gaat van start
Om 7.00 uur gaat de wekker en wordt er na het ontbijt aanstalten gemaakt om naar de start te gaan in het centrum van San Sebastián op de Boulevard Zumardia. Hier zal na 230km ook gefinisht worden. Bij de start is het een grote chaos. Renners, supporters, stafleden… alles loopt door elkaar heen. Het heeft een beetje weg van een juniorenkoers waar renners zich voor een klein busje met een partytent klaarmaken voor de start. Bij de start zorgen wij er nog voor dat de renners voldoende voeding meekrijgen en daarna rijd ik naar drie punten op het parcours waar ik bidons aangeef.
Onderweg geef ik een oud Frans stel een lift om boven op een bergtop te komen. Nadat ik op de laatste col, de Murgil Tontorra, bidons heb aangegeven, haast ik me naar de bus die een kilometer van de finish staat. Daar aangekomen verzorg ik de uitgestapte renners. Informatie tijdens de wedstrijd is moeilijk te volgen dus vaak weet je niet wie er wint als je niet bij de finish staat. Ben stond bij de finish om onze renners op te wachten.
We zijn 3e geworden
Verrassend genoeg rijdt een van de jongste telgen, Marc Hirschi, naar een uitstekende derde plek. Echter waren er een aantal spullen vergeten mee te nemen naar de finish, waarna ik met spoed gebeld werd om alle spullen van Marc naar het podium te brengen. Ben had ondertussen al voor elkaar gekregen dat de podiumceremonie iets uitgesteld werd en ik rende als Churandy Martina met een koffer boven mn hoofd door het oude centrum van San Sebastian. Toeristen moeten gedacht hebben dat ik zojuist een bankoverval had gepleegd, toen ze een man van twee meter, helemaal in het zwart met een koffer boven het hoofd zagen rennen alsof z’n leven ervan af hing.
Oeps..
Bij het podium aangekomen bleek dat ik nog eens de helft van wat hij nodig had was vergeten. Uiteindelijk stond Ben bijna ontkleed in de kleedruimte van de prijswinnaars en stond Marc op het podium in een outfit wat grotendeels van Ben was.
Wij hebben bij het team voor alle situaties een protocol, zo ook voor een podium ceremonie. Hier staat in dat de renner een schoon wielershirt, sigma horloge, oakley bril bij de kraag in, pet op en craft schoenen aan moet.
Dopingcontrole
Na het podium is er dan nog een dopingcontrole. Als dit klaar is stappen de renners zo snel mogelijk in de auto om vervolgens op het vliegtuig gezet te worden richting huis. Daarna is de Clássica San Sebastián weer afgelopen en konden mijn collega’s ook hun reis naar huis starten.
Ik bleef samen met mijn koffers achter in San Sebastián om hier tijd te besteden in de tapas barretjes waar ik veel te veel lekkere hapjes heb genuttigd en natuurlijk nog even heb bij gebruind op het schitterende strand. Work hard, play hard!
